به قلبم نشستی نگفتم چرا

دلم را شکستی نگفتم چرا

به تاری ز گیسوی ابریشمت

دلم را ببستی نگفتم چرا

یکی خواب شبهای چشمم ربود

چو دیدم تو هستی نگفتم چرا

تو آن بیت سبزی که در شعر من

به زاری نشستی نگفتم چرا

هر آن عهد بستی به روز خزان

بهاران گسستی نگفتم چرا

بیا امشب از دوش جبران بکن

که دزدانه جستی نگفتم چرا

قنبر علیزاده