ما ز یاران چشم یاری داشتیم                        خود غلط بود آن چه می‌پنداشتیم

تا درخت دوستـی کی بر دهـد                        حالیـا رفتیـم و تخمـی کاشتیـم

گفت و گو آیین درویشی نبود                        ور نه با تــو مـاجـراهـا داشتیــم

شیوه چشمت فریب جنگ داشت                        ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

گلبن حسنت نه خود شد دلفروز                         ما دم همت بـر او بگماشتیم

نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد                        جانب حرمت فرو نگذاشتیم

گفت خود دادی به ما دل حافظ

ما محصل بر کسی نگماشتیم