دوش   در   مهتاب   ديدم   مجلسي از دور  مست
طفل مست و پير مست   و   مطرب    تنبور   مست

ماه   داده  آسمان را   جرعه اي   زان    جام     مي
ماه مست و مهر مست و سايه  مست و  نو ر مست

بوي  زان  مي  چون  رسيده     بر   دماغ      بوستان
سبزه مست و آب مست و شاخ  مست  انگور  مست

خورده   رضوان   ساغري   از  دست ساقي    الست
عرش مست و فرش مست و خلد مست و حور مست

زان   طرف   بزم   شهانه   از    شراب     نيم   جوش
تاج   مست  و تخت  مست  و قيصر و  فغفور  مست

صوفيان   جمعي    نشسته   در    مقام        بي خودي
خرقه مست و جُبّه مست و   شبلي و   منصور ،  مست

آن   طرف   جمعِ   ملائک،    گشته     ساقي  جبرئيل
عرش مست و سدره مست و حشر مست و صور مست

شمس   تبريزي  شده   از جرعه اي   مست  و  خراب
لاجرم   مست  است  و از   گفتار   خود  معذور  مست

مولانا